NIEBIESKO-CZARNI
Zespół utworzony w Gdańsku 1962 r. przez Franciszka Walickiego. Podstawowy skład grupy to:
Daniel Danielowski - p,org,
Paweł Juszczenko-Reson - g,
Jerzy Kossela - g, lider,
Jerzy Kowalski - dr,
Henryk Zomerski - bg,
Danuta Skórzyńska - Szade - taniec,
Mirosław Bobrowski, Bernard Dornowski i
Marek Szczepkowski - voc.
Zespół zadebiutował na koncercie w klubie studenckim Żak w Gdańsku w marcu 1962 r. W lipcu wraz z Czesławem Niemenem wziął udział w I Festiwalu Młodych Talentów w Szczecinie. W latach 1962-63 zespół był gospodarzem pierwszej w kraju sceny muzycznej Non Stop w Sopocie.
W grudniu 1963 r. wystąpił w paryskiej Olimpii na międzynarodowej imprezie "Les idoles des Jeunes" w nowym już składzie:
Zbigniew Bernolak - bg,
Krzysztof Klenczon - g,
Andrzej Nebeski - dr,
Zbigniew Podgajny - p,
Janusz Popławski - g,
Włodzimierz Wander - ts,
Bernard Dornowski, Marek Szczepkowski, Michaj Burano, Helena Majdaniec, Czesław Niemen - voc.
W latach 1963-66 zespołowi towarzyszyła grupa wokalna Błękitne Pończochy. W 1964 dołączył się do grupy Wojciech Korda.
Tutaj Klenczon zadebiutował jako kompozytor. Napisał miedzy innymi: "Bo to był zły dzień" i "Gdy odlatują bociany". Spotkały tu go pierwsze nagrania, koncerty w kraju i zagranicą, nagrody w festiwalach ( KFPP Opole Niebiesko-Czarni najlepszym zespołem w 1964r.).
Mimo sukcesów Klenczon odchodzi.
PIĘCIOLINIE
W lipcu pojawił się w gdańskich Pięcioliniach, w których grał niespełna pół roku.
Pieciolinie zostały utworzone w 1963 r. w składzie:
Daniel Danielowski - p,
Bernard Dornowski - voc,
Jerzy Kowalski - dr,
Marek Szczepkowski - voc,
Henryk Zomerski - bg, (byli muzycy Niebiesko-Czarnych)
oraz Andzej Jasiński - g,
Tadeusz Mróz - g.
We wrześniu tego samego roku A.Jasińskiego i J.Kowalskiego zastąpili:
Jerzy Skrzypczyk - dr,
Seweryn Krajewski - g.
Z zespołem współpracowali także Krzysztof Klenczon - g,
i Roman Mróz - p.
Pięciolinie działały do 1965 r.
CZERWONE GITARY
Noc sylwestrową, konczącą rok 1964, Krzysztof spedził w gronie współzałożycieli Czerwonych Gitar, którzy rozpoczęli swoją przygodę z piosenką hasłem:
GRAMY I ŚPIEWAMY NAJGŁOŚNIEJ W POLSCE!
Skład zespołu:
Bernard Dornowski - voc, g,
Krzysztof Klenczon - voc, g,
Jerzy Kossela - voc, g, lider,
Jerzy Skrzypczyk - dr,
Henryk Zomerski - bg, (byłe Pieciolinie)
oraz gościnnie Seweryn Krajewski - voc.
Grupa zadebiutowała w Elblągu 15 stycznia 1965 r. W kwietniu dokonali już pierwszych nagrań radiowych.
W grudniu 1965 w miejsce H.Zomerskiego wszedł na stałe S.Krajewski.
Nagrali oni wspólnie LP Czerwone Gitary: To właśnie my.
Po odejściu J.Kosseli i H.Zomerskiego od grudnia 1966 r. zespół występował w czwórkę pod kierownictwem Krzysztofa Klenczona.
W drugiej połowie lat 60 wylansowali oni takie przeboje jak:
"Takie ładne oczy" i "Gondolierzy znad Wisły" (nagrody w Opolu'68) "Biały Krzyż (nagroda w Opolu'69). Zdobyli tytuł najpopularniejszego zespołu roku 1969. W styczniu 1970 r. grupę opuścił Krzysztof Klenczon.
TRZY KORONY
W styczniu oficjalnie opuścił Czerwone Gitary, a w marcu 1970 r. Klenczon ogłosił powstanie Trzech Koron. Zespół zadebiutował w Telewizyjnej Giełdzie Piosenki. Na FP Kołobrzeg'70 wystapił w składzie:
Grzegorz Andrian - bg,
Krzysztof Klenczon - g, voc,
Ryszar Klenczon - g, sg,
Marek Ślazyk - dr.
Kilka miesięcy później Ślazyka zastąpił Piotr Stajkowski.
Zespół nagrał SP "Trzy Korony" i LP "K.Klenczon i Trzy Korony". Zrealizował też teledyski do piosenek "Retrospekcja" i "Kronika podróży, czyli ciuchcią w nieznane".
W maju 1972 r. po wyjeździe Klenczona do USA, solistką została Maria Głuchowska. Zespół rozpadł się jesienią 1972 r.
|
