"Klenczon był ikoną i legendą daleko przed wyjazdem do Stanów. Szukał i przysłowiowo wiecznie gdzieś gnał. Nawet stojąc w miejscu. Nie znosił jałowej stabilizacji. Nie pozwalała mu na nią wrodzona impulsywność. I dobrze..."
Inna strona dnia. Rzecz o Krzysztofie Klenczonie

Dominik Burakowski

Janusz

Wojtek

Jurek

Bogdan Brzozowski

Grażyna Kozak

Wspomnienie o Krzysztofie Klenczonie

Motto
„Połączył nas zwyczajny dzień, zwykły dzień
Na tyle wspólnych lat, na dobre i złe….”

(z piosenki „Bez naszej winy” Seweryna Krajewskiego do słów Krzysztofa Dzikowskiego, która jest  poświęcona rozstaniu Krzysztofa z Sewerynem – kiedy Seweryn rozmawiał o Krzysztofie z Heleną Giersz (autorką filmu dokumentalnego o Klenczoni) ze łzami w oczach zagrał i zaśpiewał właśnie „Bez naszej winy”)

Zawadiacki uśmiech, żywiołowość na scenie, a jednocześnie liryzm, dużo prawdziwej, szorstkiej, ale sympatycznej  męskości – takim Go zapamiętałem i pewnie taki właśnie był. Do dziś odczuwam Jego brak, chciałem, żeby był zawsze, grał, śpiewał, komponował…..
Dwa razy wydarzenia z Nim związane dotknęły mnie boleśnie. Po raz pierwszy w styczniu 1970, kiedy z tygodnika „Na przełaj” dowiedziałem się, że odchodzi z Czerwonych Gitar. Nie wierzyłem w to, nie chciałem wierzyć. Zawalił się mój mit, moje nastoletnie marzenie. Wtedy czekałem na każdą nową piosenkę Gitar jak na kolejny wspaniały prezent, nie wyobrażałem sobie, że Krzysztof, ich lider, może odejść. Wierzyłem przez dłuższy czas, na pewno do powstania „Trzech Koron”, że to tylko przejściowa fanaberia, ze Gitary muszą się zejść, bo taka jest naturalna kolej rzeczy. Jego samotny występ w telewizyjnej giełdzie piosenki ( grał i śpiewał „10 w skali Beauforta”)  był taki…….smutny.  I On sam, bez nich, bez Seweryna, Benka i Jurka. A jeszcze nie tak dawno w tej samej Giełdzie prezentowali razem „Powiedz stary, gdzieś ty był”. Drugie wydarzenie było o wiele bardziej bolesne. Maleńka wzmianka w jakiejś lokalnej gazecie w Krakowie  dnia 8 kwietnia 1981r. (chyba „Echo Krakowa”), że dzień wcześniej w Chicago w wyniku powikłań związanych z wypadkiem samochodowym zmarł „muzyk polskiego pochodzenia” Krzysztof Klenczon. To był szok. Nie mogłem dojść do siebie przez kilka dni. Przeżywałem wiadomość o Jego śmierci tak, jakbym stracił Kogoś bardzo Bliskiego, kto wiele dla mnie znaczył. I jeszcze te komunistyczne brednie o „polskim pochodzeniu” ! Ależ on nie był osobą posiadająca polskie pochodzenie, był po prostu Polakiem ! Wyjechał do USA i należało to potępiać, nawet w takiej chwili odbierając mu Polskość. Krzysztofowi, który napisał „Biały Krzyż” !
Dla mnie był zawsze i na zawsze pozostanie Krzysztofem, mimo ,że nie znałem Go osobiście. Mam jednak głębokie przekonanie, że tak było. Znałem Go poprzez Jego twórczość, a ona pokazywała jego duszę. I ten przekaz  przenikał głęboko, czynił Go kimś tak Bliskim.
Moje ulubione piosenki Krzysztofa to „Wróćmy na jeziora”, „Jesień idzie przez park”, „Odleciały słowiki (Hej słowiki, słowiki)”, „Kamienne niebo”, „Historia jednej znajomości”, „Coś”. Niezapomniane, jedyne w swoim rodzaju brzmienie Jego gitary, niezapomniany, jedyny w swoim rodzaju tembr Jego głosu….
Chciałbym coś powiedzieć Krzysztofowi, a wierzę, że nas słyszy. Chciałbym Mu powiedzieć „dziękuję” i dodać, że jest mi tak żal, że nie zdążył do nas wrócić na stałe. „…..bo nie wszystkim pomógł los wrócić”…., Jemu nie pomógł, choć przecież wiedział ze TU jest Jego miejsce i zawsze było.
Cholera, ja wciąż na Niego czekam…..bo tak mi Go brak.

PS. Dochodzą mnie słuchy, że bezpośrednim powodem konfliktu z Sewerynem pod koniec roku 1969 była kwestia ustalenia repertuaru na 4 longplay Gitar. Tradycja była taka, że głowni kompozytorzy tj.Krzysztof i Seweryn umieszczali na longplayu taką samą ilość piosenek(np. po cztery lub pięć) , a Benek i Jurek po jednej. Być może Seweryn chciał to zmienić. Z informacji zawartych w magazynie „Śpiewamy i tańczymy” nr 8 z roku 1969 wynikało, iż Krzysztof planował umieścić na 4 lpg następujące swoje piosenki : 1.”Jesień idzie przez park”, 2.”Coś”, 3.”10 w skali Beauforta”, 4.”Odleciały słowiki (hej słowiki, słowiki)”, 5.”Powiedz stary, gdzieś ty był”, 6.”Kamienne niebo” - Seweryna: 1.”Cóz ci więcej mogę dać”, 2.”Przypomnij czas”, 3.”Czekam na twój przyjazd”, 4.”Krzyż południa”, 5.”Chciałbym żeby uśmiech twój dziś należeć do mnie mógł”, 6.”Trzymając się za ręce, Benka – „Od jutra nie gniewaj się” lub „Dawno i daleko” i Jurka – „Słońce za uśmiech”. Może problem polegał na tym, ze przebojów było za dużo i trzeba było dokonywać cięć.
Jaka szkoda, że taki wspaniały longplay nie został do końca nagrany (a prace się toczyły). A na opolskim festiwalu w roku 1970 Czerwone nie zagrały swego największego przeboju drugiej połowy 1969 roku czyli Krzysztofowej „Jesieni”, czy przez ambicje Seweryna czy nie zgodził się na to Krzysztof, kto wie.
Marek Madej , 10 stycznia 2013r

Czekamy na innych!!