Mizerna cicha
(pastorałka ludowa)

Mizerna cicha, stajenka licha,
Pełna niebieskiej chwały.
Oto leżący przed nami, śpiący
W promieniach - Jezus mały.

I oto mnodzy ludzie ubodzy,
Radzi oglądać Pana,
Pełni natchnienia, pewni zbawienia -
Upadli na kolana.

Spi jeszcze, senne Dziecię promienne
W ciszy ubogiej strzechy.
Na licach białych, na ustach małych
Migają się uśmiechy.

Hej, ludzie prości! Bóg z nami gości!
Skończony czas niedoli!
On daje siebie - chwała na niebie!
Pokój ludziom dobrej woli!